مشاهیر خواف ( حافظ ابرو )

شهاب الدین عبدالله بن لطف الله ابن عبدالرشید البهدادینی الخوافی معروف به حافظ ابرو تاریخ نگاروجغرافی دان نامی ایران در عصر تیموری صاحب آثاری در تاریخ اسلام وایران به ویژه مربوط به دوره تیمور وشاهرخ است. متاسفانه از دوران جوانی وخانواده او اطلاع کافی در دست نیست که چگونه ودر چه حال و وضعیتی می زیسته  است . مورخان ونویسندگان ومحققان معاصر پس از او در ذکر کنیه ، نام ، شهرت ، لقب ، محل تولد وتاریخ وفات وی عقید ه هایی متفاوت داشته اند ودر آثار خود حافظ ابرو را معرفی کرده اند ...

شهاب الدین عبدالله بن لطف الله ابن عبدالرشید البهدادینی الخوافی معروف به حافظ ابرو تاریخ نگاروجغرافی دان نامی ایران در عصر تیموری صاحب آثاری در تاریخ اسلام وایران به ویژه مربوط به دوره تیمور وشاهرخ است. متاسفانه از دوران جوانی وخانواده او اطلاع کافی در دست نیست که چگونه ودر چه حال و وضعیتی می زیسته  است . مورخان ونویسندگان ومحققان معاصر پس از او در ذکر کنیه ، نام ، شهرت ، لقب ، محل تولد وتاریخ وفات وی عقید ه هایی متفاوت داشته اند ودر آثار خود حافظ ابرو را معرفی کرده اند .

فصیح خوافی کنیه او را شهاب الدین وتولدش را بهدادین خواف وعبدالرزاق سمرقندی کنیه اش را نورالدین ومحل تولدش را هرات وتربیت شده همدان دانسته است ، خوشبختانه خودش هر زمان که ایجاب می نمود در خلال نوشته هایش از خود یادی به میان آورده وبه اختلاف عقاید و نوشته ها ی دیگران پایان داده است، بنابر این می توان گفت نام او عبداله پدرش لطف الله ، جدش عبدالرشید، کنیه اش نورالدین ومحل تولدش بهدادین خواف  حدود سال 760 هجری قمری بوده است.

در خصوص لقب حافظ ابرو چنین نوشته اند که اورا از این جهت به این لقب می خوانده اندکه وی قرآن مجید را حفظ داشته همچنین صدهزار حدیت از بَر داشته واین لقب در اصطلاح مسلمین به چنین افرادی اطلاق می گردیده است همچنین آورده اند که وی ابرویی پیوسته، خوش نما وزیبا داشته وهمین صفات ، باعث معروفیت بیشتراو به این لقب ومشهور شدن در میان مردم گردیده است.

حافظ ابرو از افاضل و مورخان  دوران امیر تیمور گورکان بوده  او نیز حافظ ابرو را همواره تشویق وترغیت می نموده وی عهد میرزا شاهرخ را قریب به دو سال دریافته است.همچنین مولانا شراف الدین علی یزدی صاحب ظفر نامه تیموری ، امیر نورالدین شاه نعمت اله ولی وپیشوای طایفه نعمت اللهیه ، خواجه محمد مشهور به پارسی صاحب کتاب فضل الخطاب و امیر شاهی شاعر مشهور سبزواری را می توان از معاصران وی به حساب آورد.

از آثار حافظ ابرو می توان:  جامع التواریخ ، ، تاریخ شاهرخی ، ظفر نامه شاهی ، مجموعه حافظ ابرو راکه شامل وقایعی تا زمان شاهرخ می شود وبه نام جغرافیای عالم مشهور است را نام برد.

حافظ ابرو علاوه بر اینکه یکی از تاریخ نویسان ووقایع نگاران بنام بود وبر رموز وفن مورخان آگاهی کامل داشت اما تاریخ نویسی را هیچ گاه وسیله امرار ومعاش قرار نداده وگرد تملق وچاپلوسی نگشته است ، با کمال خضوع ، خشوع وفروتنی بر قلت بضاعت علمی خود اعتراف می نمود هر چند بر زبان عربی تسلط کامل داشته واز افاضل ، نویسندگان ، شاعران ومورخان شهیر عصرخود به حساب می آمده است.

حافظ ابرو به قول فصیح خوافی در سن 75 سالگی در روز یک شنبه سوم شوال سال 834 هجری قمری در گذشته است ، مقبره وی بنام مولانا شهاب الدین عبدالله معروف به مزار بابای ابدال زیا رتگاه ومورد احترام مردم خواف  در ابتدای خیابان حافظ ابرو شهر خواف می باشد.  

منبع : حرفه وفن خواف

http://herfe-khaf.blogfa.com/post-181.aspx